اول خودمان را اصلاح کنیم + فیلم

 

حتماً شما هم کسانی را دیده‌اید که خیلی دلشان برای دیگران می‌سوزد و نسبت به سرنوشت دیگران حساسیت جدی دارند در حالی‌که برای سرنوشت خودشان بی‌خیال هستند. مکروه را از کسی نمی‌پذیرند ولی خودشان مرتکب حرام می‌شوند. خواری را در چشم دیگران تحمل نمی‌کنند ولی استخوان بزرگی را در گلوی خودشان نمی‌بینند.

 

این افراد از گناهان دیگران خیلی می‌ترسند ولی وقتی نوبت به خودشان که می‌رسد صحبت از فضل و رحمت و بخشش خداوند می‌کنند؛ اما آیا خدایی که بدی‌های من را می‌بخشد خدای دیگران نیست پس چرا باید نسبت به دیگران سخت‌گیر و نسبت به خویشتن سهل‌انگار باشیم. در امور معنوی، اول باید به فکر خودمان باشیم.

 

در قرآن کریم آمده است: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلَائِكَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، خود را با خانواده خویش از آتش دوزخ نگاه دارید چنان آتشی که مردم (دل‌سخت کافر) و سنگ (خارا) آتش‌افروز اوست و بر آن دوزخ فرشتگانی بسیار درشت‌خو و دل‌سخت مأمورند که هرگز نافرمانی خدا را (در اجرای قهر و غضب حق) نخواهند کرد و آنچه به آنها حکم شود انجام دهند» (تحریم/ 6) خداوند در جای دیگر فرموده است: «عَلَيكُم أَنفُسَكُم» یعنی اول خودتان را اصلاح کنید تا اصلاح دیگران را به دست شما شاهد باشیم. کسی که نمی‌تواند خودش را اصلاح کند و فقط برای دیگران دل می‌سوزاند در هدایت جامعه موفق نخواهد بود.

 

حضرت علی(ع) در حکمت صد و پنجاهم نهج‌البلاغه فرمود: «لَا تَكُنْ مِمَّنْ يَخَافُ عَلَى غَيْرِهِ بِأَدْنَى مِنْ ذَنْبِهِ وَ يَرْجُو لِنَفْسِهِ بِأَكْثَرَ مِنْ عَمَلِهِ» یعنی از کسانی نباش که وقتی به دیگران نگاه می‌کنند گناهان بسیار کوچک‌تر از گناهان خود را خطرناک و کار خوبی که خودشان انجام می‌دهند هرچقدر هم کوچک باشد را نجات دهنده می‌بینند.