آثار گناهان بدون توبه بر قلب انسان + فیلم
هیچ یک از ما معصوم نیستیم و چه بسا اتفاق می‌افتد که دچار اشتباهات و لغزش‌هایی می‌شویم و از آن توبه می‌کنیم و خداوند می‌آمرزد چراکه ارحم‌الراحمین است اما مشکل اینجا است که انسان از توبه غفلت می‌کند و با نادیده گرفتن آثار سوء گناه، معصیت بر قلب او چیره می‌شود و او را همنشین اصحاب دوزخ می‌کند.
حجت‌الاسلام والمسلمین محمدعلی میرزایی، عضو هیئت علمی جامعة المصطفی(ص) العالمیة، در هشتمین قسمت از سلسله درس‌گفتار «آیات و حیات» که به همت ایکنا و به‌صورت ویدئویی تهیه شده است، در تفسیر آیه 81 سوره مبارکه بقره، مسئله خطرناک بودن تسلط گناهان بر قلب و وجود انسان را تبیین کرد.
مشروح سخنان حجت‌الاسلام والمسلمین میرزایی در هشتمین قسمت از این برنامه بدین قرار است:
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی محمد و علی آله الطیبین الطاهرین
دوستان من، سلام علیکم و رحمت الله و برکاته
در قسمت جدیدی از تفسیر یک آیه و یک مسئله از زندگی، می‌خواهیم درباره آیه 81 سوره بقره ـ این سوره مبارک و عظیم ـ سخن بگوییم.
در این آیه می‌خوانیم: «[نه چنین است که می‌گویید] بلکه کسانی که مرتکب گناه شدند و آثار گناه، سراسر وجودشان را فرا گرفت، آنان اهل آتشند و در آن جاودانه‌اند.»
دوستان من!
در این آیه، ما در برابر مفهومی به شدت خطیر و حساس قرار داریم، زمانی که خطا و گناه انسان را بپوشاند و بر انسان مسلط شود، چرا که هیچ یک از ما معصوم نیستیم و چه بسا اتفاق می‌افتد که دچار اشتباهات و لغزش‌هایی می‌شویم و از آن توبه می‌کنیم و خداوند می‌آمرزد چرا که ارحم‌الراحمین است و قلب‌های ما را پاکیزه کرده و نفس‌های ما را جلا می‌دهد و توبه را از ما می‌پذیرد.
بنابراین باید همیشه و در هر حال توبه‌کننده باشیم زیرا گناهان و خطاهایی از ما سر می‌زند و تنها خداوند و معصومین هستند که گناه و اشتباهی ندارند.
اما مشکل اینجاست که انسان غفلت می‌کند و خود را به نادانی می‌زند تا اینکه این گناه یا گناهان بر قلب چیره می‌شوند، بنابراین قلب انسان تبدیل به دلی پر از گناه و خطا شده و بدی رفتار بر آن چیره می‌شود. در این اوقات، دارنده این قلب از اصحاب جهنم و آتش، همنشین او می‌شود.
این ویژگی بسیار مخوف است و از آن به خداوند پناه می‌بریم که خود را نسبت به تأثیر گناهان بر دل‌هایمان به نادانی بزنیم و انتظار داشته باشیم که به این گناهان و اشتباهات ادامه دهیم بدون اینکه جزای آن را ببینیم.
این آیه کریمه به ما هشدار می‌دهد از اینکه گناه در زندگی انسان به گناهی مسلط بر هستی و وجود انسان مسلط شود. زیرا برای انسان جای امیدواری باقی نمی‌ماند. انسان با هر اشتباهی همنشین آتش و از اصحاب‌النار نمی‌شود؛ اما زمانی که اشتباهات در زندگی ما زیاد شود، خطاهای راست و چپ، با خانواده و بستگان یا با جامعه و ادارات و شغل و سیاست باشد، در هر جایی که انسان رو می‌کند، اشتباهات فاحشی مرتکب می‌شود در حالی که اهمیتی به آنها نمی‌دهد؛ در این لحظه، قلب انسان در اثر قساوتی که آن را فراگرفته است، سقوط می‌کند و انسان از همنشینان آتش می‌شود.
از این وضعیت به خداوند پناه می‌بریم و از او توبه همیشگی و توفیق در بازگشت به راه درست را مسئلت می‌کنیم.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.
