اثرات انس با قرآن آثار بر روح، جسم و معاش انسان

به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی رستم‌نژاد، معاون آموزش حوزه و استاد جامعه المصطفی(ص)، 22 اردیبهشت در ادامه مباحث تفسیری با اشاره به آیات 4 تا 6 سوره مزمل، گفت: یکی از گام‌های مهم تربیتی قرآن برای کمال، انس با قرآن است؛ اگر فرد، جامعه‌ و خانواده‌ با قرآن مأنوس باشند، از برکات فراوانی برخوردارند که در روایات و آیات به آنها اشاره شده است.

وی افزود: قرآن کریم سند رحمت و شفاست؛ در آیه 82 اسراء «وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا» به این مورد اشاره کرده است؛ البته قرآنِ شفابخش و حیات‌آفرین، در برابر ظالمان جز خسارت و ضرر بر آنها چیزی نمی‌افزاید، زیرا در برابر قرآن جبهه گرفته‌اند. بنابراین نام دیگر قرآن، فرقان است که اهل حق را از اهل باطل جدا می‌کند و تمییز می‌دهد.

رستم‌نژاد اظهار کرد: ما اهل بیت را شریک قرآن می‌دانیم و عظمتی را که برای اهل بیت قائلیم برای قرآن هم قائل هستیم. لذا بوسیدن، حمل، حفظ و قرائت و کتابت و تدبر و قرائت و عمل کردن به قرآن، که از همه بالاتر است، اهمیت دارد و در مورد آن آیه و روایت داریم؛ حتی نظر کردن به قرآن مورد توجه و قرآن شریک امام زمان است و نگاه به خط قرآن ثواب و اثر دارد و این آثار بر روح و جسم و حتی معاش انسان اثرگذار است.

معاون آموزش حوزه و استاد جامعه المصطفی(ص) تصریح کرد: در روایتی از اصول کافی از امام صادق(ع) نقل است: «من قرء القرآن و هو شاب مؤمن اختلط القرآن بلحمه و دمه»؛ یعنی اگر جوان مؤمنی با قرآن مانوس شود قرآن با خون و گوشت او عجین می‌شود. قرآن در سوره حشر فرمود: «لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ»؛ اگر این قرآن بر کوه نازل می‌شد متلاشی می‌شد؛ امام علی(ع) فرمود اگر کوهی بتواند محبت مرا تحمل کند متلاشی خواهد شد و این همان شریک قرآن بودن است و وحدت میان اهل بیت و قرآن را به خوبی نشان می‌دهد. در روایت ثقلین، که در شیعه و اهل سنت نقل شده، قرآن و عترت با هم هستند و تمسک به اهل بیت تمسک به قرآن است، زیرا این دو جدایی ندارند؛ اگر یک طرف را بچسبیم و طرف دیگر را فراموش کنیم یعنی تمسک حقیقی به طرف دیگر هم نداریم. در واقع هیچ کدام را مورد عنایت قرار نداده‌ایم.

وی بیان کرد: در قرآن تعبیر به حق تلاوت شده است: «يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلَاوَتِهِ أُولَئِكَ يُؤْمِنُونَ به»؛ در سوره مزمل آمده: «أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا»؛ یعنی با آرامش و نظم و با ادای حروف و با تدبر خواندن؛ ولی غیر از این سخن از حق تلاوت هم در سوره بقره شده که يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلَاوَتِهِ أُولَئِكَ يُؤْمِنُونَ به؛ البته آیه در مورد کتب پیشین است ولی فرقی نمی‌کند؛ مهم ادای حق تلاوت کتاب الهی است؛ ادای حق تلاوت انسان را به میدان عمل هم می‌کشاند. در سوره مزمل به پیامبر(ص) فرموده شد که نیمه‌شب بلند شو و همین میزان قرآن را به صورت ترتیل بخوان؛ مزمل جزء اولین سوره‌های نازل‌شده است و خداوند فرمود همین چند سوره نازل شده را هر شب بخوان؛ چرا؟ چون «إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلًا ثَقِيلًا»؛ زیرا ما می‌خواهیم بر تو قول ثقیلی القا ‌کنیم که ادامه آیات است. 

رستم‌نژاد تصریح کرد: پیامبری که به مقام قاب قاسین او ادنی و قرب رسید، مأمور شد که آیات قرآن را قرائت کند و ظرفیت وسیع‌تر برای قولی سنگین‌تر از قرآن در او ایجاد شود. به قرآن فجر یا بین‌الطلوعین توصیه شده زیرا مورد توجه فرشتگان شب و روز است؛ البته قرآن فجر را به نماز هم تعبیر کرده‌اند ولی در نماز هم حمد و سوره خوانده می‌شود. به همین دلیل امام خمینی در آخرین لحظات زندگی خود قرآن را می‌بوسید و قرائت می‌کرد. سکوت و استماع آیات قرآن بسیار مورد سفارش است و گذشتگان برای قرآن تکریم قائل بودند و به قرائت در شب توصیه شده زیرا عبادت شبانه استوارتر و لذتبخش‌تر است؛ إِنَّ لَكَ فِي النَّهَارِ سَبْحًا طَوِيلًا، یعنی روز وقت نداری؛ البته روز پیامبر(ص) هم عبادت است ولی نه به اندازه عبادت شبانه که ذخیره روحی و روانی بی‌نظیری برای پیروان قرآن است.