به گزارش ایکنا، حسن رحیمپور ازغدی در یادداشت جدید کرونایی به چند پرسش کلامی و نیز نسبت طاعون عصر مدرن با سبک زندگی پرداخته است که متن آن از نظر میگذرد؛
«همه در اضطرار و رنج، تا اطلاع ثانوی، مذهبی یا دستکم معنوی میشوند اما اغلب آیینها نمیتوانند بهداشت و پیشگیری و معالجه را در کنار صبر و استغفار و توسل، بیتناقض بفهمند.
پیامبری که گفت فقر، بیماری و صدای پای مرگ، آدمها را کمی آدم میکند و گفت بدون اراده خداوند، همه و هیچ، مساوی است و ما از اساس، مال اوییم و به آغوش او باز خواهیم گشت و مرگ را دیدار دوست خواند، همو زندگی را از مقدسات و جان آدمی را خط قرمز خداوند خواند. ایمان بدون الاهیات منسجم، در بحرانها، آچمز شده و بیچارگی انسان، نشان بیمعنایی زندگی میشود. اما سخنگوی خداوند که از توکل و توحید میگفت، باز چرا به رسالت عقل و تجربه، توجه میداد؟
خواندهاید که چگونه از الاهیات بدن بهمثابه امانت میگفت که لباسها را گاه بگاه در آب بجوشانید، مسواک را قانون، بهداشت را حقالناس و سلامت را مقدس، و طبابت را عبادت خواند و همه بیماریها مگر اجل قطعی را قابل درمان دانست.
در هزاره پیش، از استنشاق و قرقره و تغذیه سالم، مبارزه با همهچیزخواری، حفظ فاصله اجتماعی با حیوانات از خوک تا خفاش، و البته رعایت حقوق حیوان، تعادل در سبک زندگی و پرهیز از مواد مخدر و الکل و از روابط جنسی بدون کنترل و از غسل و شستشوهای روزانه و هفتگی و ازطهارت ونجاست و ضرورت معطر بودن گفت در عصری که حمام هم رسم نبود؟ و در جهانی که هنوز در قرن ۲۱، میلیاردها انسان، مشکل توالت دارند و سازمان ملل، روز جهانی توالت اعلام کرده و اینک در سال ۲۰۲۰ آمار میدهد که سه میلیارد انسان حتی به آب و صابون در خانه دسترسی ندارند و چهار و نیم میلیارد نفر از توالت بهداشتی محرومند. بگذریم از خو گرفتگان با نجاست و آنانکه طهارت نمیدانند و پاکی را نمیشناسند.»
انتهای پیام