پیشنهاد برگزاری محفل حفظ برای حفاظ کاروان اعزامی/ شاید این مشعر همان محشر باشد

به گزارش ایکنا؛ کاروان نور اعزامی به حج تمتع با حضور تعدادی از قاریان و حافظان و گروه تواشیح به منظور اجرای محافل و کرسی‌های تلاوت قرآن در میان حجاج از سوی شورای عالی قرآن در سرزمین وحی حضور پیدا می‌کنند. اما این کاروان پس از فاجعه منا، اعزامی به حج نداشت، حادثه‌ای که در کنار شهادت بیش از 400 نفر از هموطنانمان، تعدای از قاریان اعزامی به حج در سال 94 چون محسن حاجی حسنی کارگر رتبه نخست مسابقات بین‌المللی مالزی؛ حسن دانش، رتبه نخست سی و هفتمین دوره مسابقات سراسری قرآن کریم در سال ۱۳۹۳؛ محمدسعید سعیدی‌زاده، قاری و مدیرگروه تواشیح باقرالعلوم(ع) خوزستان؛ امین باوی، مبتهل و فؤاد مشعلی، عضو گروه تواشیح باقرالعلوم(ع) شهید شدند و عنوان شهدای قرآنی را دریافت کردند. اما در سال 96 نیز چندین نفر از قاریان و حافاظان در قالب کارمندان بعثه مقام معظم رهبری چون مهدی قره‌شیخلو، حجت‌الاسلام موسوی درچه‌ای و مجتبی محمدبیگی و ... به حج تمتع مشرف شدند.

این کاروان در سال 97 به سرپرستی علی قاسم‌آبادی، نخستین باری بود که پس از آن فاجعه در قالب کاروان نور اعزام شدند. علی قاسم‌آبادی، مدرس و قاری ممتاز کشورمان و سرپرست این کاروان در سال 97 در گفت‌وگو با ایکنا به بیان لحظه‌های ناب حاجی ‌شدن پرداخت. هرچند وی تأکید داشت بهتر است از برخی اعضای کاروان، که برای نخستین بار به این سفر مشرف شده‌اند، درباره این حس و حال پرسید.

وی ادامه داد: حضور در کنگره عظیم حج توفیقی است که نصیب هر فردی نمی‌شود و باری‌تعالی افرادی را که می‌خواهند به حج بروند، انتخاب می‌کند و زمانی که حاجیان در آنجا حضور پیدا می‌کنند و چشمشان به گنبد خضرای پیامبر(ص) در مدینه می‌افتد، در آنجا غربت ائمه بقیع(ع) را درک می‌کنند.

قاسم‌آبادی با تأکید بر اینکه معنویت مدینه و اماکن مقدس جذبه‌ و انرژی خاصی دارد که حتی اگر متوجه این موضوع نباشید، اثرش را می‌گذارد، تصریح کرد: هنگامی که در مسجد‌الحرام و صحن خانه خدا حضور پیدا می‌کنید چنان نورانیتی دارد که اثرش را می‌گذارد.

این قاری قرآن با اشاره به اینکه نخستین سفرش به سرزمین وحی در سال 85 و در معیت دوستان قرآنی و با کاروان نور بوده است، بیان کرد: از این سفر که برگشتم به گونه‌ای بود اطرافیان نیز معنویت و انرژی را که ما از این سفر که همه‌اش نور بود احساس کرده بودند قطعاً انرژی‌ که در آن مکان هست و معنویت آن روی انسان تأثیرگذار است.

سرپرست کاروان نور در سال 97 اضافه کرد: گاهی سؤال می‌شود که عرفات و مشعر و منا چطور بود؟ این حال و هوا واقعاً غیرقابل وصف است و هر فردی که درباره اینها مطلب می‌نویسد چون خسی در میقات جلال آل احمد و حج شهید مطهری تنها گوشه‌ای ناچیز از این اماکن مقدس را وصف می‌کند. باید در عرفات باشی تا بدانی آن چیست! یعنی پا روی خاک‌های خاص عرفه و سنگ‌های خاص مشعر بگذاری تا متوجه شوی امام حسین(ع) دعای عرفه را در آنجا با چه حالی خوانده است، ایشان قطعاً می‌دانست هنگامی که پا به کربلا بگذارد، چه آینده‌ای منتظرش است، کافی است مقداری اینها را با خود مرور کنی که در کنار شرایط خاصی که در آنجا هست، حال و هوای خاصی برای فرد به وجود می‌آورد.

وی با اشاره به پوششی که حاجیان دارند، اظهار کرد: لباسی که دو تکه حوله بیشتر نیست، شاید این مشعر همان محشر باشد که حضورت در محشر با دو تکه پارچه است و لا غیر، چیزی نمی‌توانی از دنیا برای خود ببری. در آنجا از ظواهر دنیا فاصله می‌گیری یعنی اگر فاصله نگیری حجت درست نخواهد بود. سه روز ارتباطت با دنیا قطع می‌شود. بنابراین نمی‌توان معنویت حج را آن گونه که باید وصف کرد.

قاسم‌آبادی بیان کرد: هر بار که می‌روی و چشمت به کعبه می‌افتد، هر بار حس عجیبی سراغت می‌آید که به معنای واقعی غیرقابل وصف است.

وی درباره محافل قرآنی که در آن سال برگزار شد، اضافه کرد: سال 97 اولین سالی بود که بعد از ماجرای منا با نظم جدیدی که سعودی‌ها برای موسم حج طراحی کردند، به این شکل کاروان قاریان اعزام شدند. البته سال 96 برخی از دوستان به حج رفتند اما نه به عنوان کاروان قرآنی.

قاسم‌آبادی بیان کرد:  باید اذعان کرد برنامه کاروان قرآنی اعزامی به حج تمتع سال 97 با برنامه‌های مرتب و نظم خاصی برگزار شد و با توجه به فاجعه‌ای که رخ داده بود، برنامه بعثه نظم خوبی داشت. به عبارت دیگر طراحی فرهنگی شده بود که در جلسه‌ای چه مقدار قرآن قرائت شود و چه مقدار ذکر مصیبت و مداحی انجام شود و سخنرانی چه مدتی و با چه موضوعی باشد.

وی با اشاره به اینکه گزارشی که پس از پایان حج نیز در محضر مقام معظم رهبری دادیم، همه اظهار رضایت کردند، گفت: طی سال 97 حدود چهار یا پنج جلسه قاریان با حجت‌الاسلام قاضی‌عسکر جلسه داشتند که این نشان‌دهنده حساسیت روی فعالیت‌های قرآنی است. همچنین به اعضای کاروان نیز توصیه کرده بودیم تا جایی که می‌توانند در عرصه تبلیغ و ترویج قرآن برای زوار ایرانی و غیرایرانی کار کنند و کوتاهی نکنند.

سپس به سراغ یکی دیگر از اعضای این کاروان موسی معتمدی، دارنده رتبه نخست سی وچهارمین دوره مسابقات بین المللی قرآن كریم در رشته حفظ کل، رفتیم، فردی که برای نخستین بار به سرزمین وحی اعزام شده بود. وی گفت: حس و حال آنجا قابل توصیف نیست و دنیا و فضای دیگری است، به معنای واقعی درک می‌کنی که لطف خداوند شامل حال شما شده است و دلت می‌خواهد این زمان تمام نشود و باورت نمی‌شود لحظه‌ای می‌رسد که از این فضا خارج می‌شوی و معلوم نیست دوباره چه زمان به این فضا بازمی‌گردی.

معتمدی با اشاره به اینکه در آنجا برنامه ترتیل‌خوانی داشته است، ادامه داد: این برنامه‌ها بیشتر در جمع زائران ایرانی در هتل‌ها بود. البته پیشنهاد دادیم که شرایطی فراهم شود تا محفل حفظ برای حافظان برگزار شود که شاید استقبال بیشتری شود، اما با توجه به فشردگی برنامه‌ها، این شرایط خیلی فراهم نبود و امیدواریم در سال‌های بعد به گونه‌ای برنامه‌ریزی شود که حافظان نیز برنامه حفظ اجرا کنند.

این حافظ کل اضافه کرد: طی این ایام چند صحنه است که در ذهن آدم به یادگار می‌ماند و هر بار که به یادش می‌آوری موجب می‌شود تا حالت به معنای واقعی منقلب شود؛ یکی هنگامی که اولین بار نگاهت به کعبه می‌افتد، واقعاً حس فراموش‌نشدنی است. دیگر حس و حال دو سه روزی که در منا، مشعر وعرفه هستیم بسیار در ذهن ماندگار است، فضایی که حاکم است به اندازه‌ای معنوی است که شاید دیگر بار به راحتی برای انسان میسر نباشد. همچنین در مدینه نیز اولین باری که نگاه به گنبد خضرای حضرت رسول الله(ص) می‌اندازی، حال آدم منقلب می‌شود.

معتمدی بیان کرد: غربت و مظلومیت اهل‌بیت(ع) با غربت قبرستان بقیع قابل درک است. بیشتر بحث این است که خداوند متعال به گونه‌ای رحمت و لطفش را شامل حال حاجیان‌ می‌کند که انسان ارتباط معنوی و قلبی خوبی در آن ایام دارد، مثل ماه مبارک رمضان که انسان بیشتر به خداوند نزدیک است، در آن فضا که قرار می‌گیری این معنویت چند برابر است.

وی در پایان گفت: هرچند فرصت حضور در مدینه سه روز بیشتر نبود اما در حلقه‌های قرآنی که در مسجد‌النبی(ص) برگزار می‌شد، می‌رفتیم و کمی در آنجا محفل حفظ اجرا کردیم. هنگامی که حجاج غیرایرانی متوجه می‌شدند حافظ کل قرآن هستیم سؤالاتی از ما می‌پرسیدند و برایشان جذاب بود.

انتهای پیام