دعای عرفه و شکستن توهم در انسان
گروه معارف ــ مدرس حوزه علمیه با بیان اینکه دعای عرفه انسان را به خود می‌شناساند، گفت: کار دعای عرفه شکستن توهم در انسان است؛ یعنی اینکه وقتی انسان به شناختی رسید و این شناخت باعث شد بداند که باورهای او از کجا آمده و برای چیست، دیگر دچار توهم نمی‌شود.
حجت‌الاسلام عبدالرضا آغاجری، مدرس حوزه علمیه، در گفت‌وگو با ایکنا از خوزستان، درباره دعای عرفه گفت: دعای عرفه یک نوع سبک عبادی خاصی است که امام حسین(ع) آن را برای ما بیان کرده‌اند. در روایات می‌خوانیم: «عرفه روز آشتی بندگان خدا با خداست». این نکته ماحصل روایاتی است که درباره عرفه نقل شده است.
وی اظهار کرد: عرفه روزی است که درهای احسان خداوند به روی بندگان گشوده و شیطان حقیر و رانده می‌شود. یک نکته این است که ما تنها به روز عرفه توجه داریم، در حالی که شب عرفه نیز شب بسیار مهمی است که فضیلت احیای آن به فرموده روایات از صد و هفتاد سال عبادت بالاتر است. شب عرفه شب استجابت دعاست.
آغاجری ادامه داد: روایتی از امام سجاد(ع) نقل شده است که فرمودند: «اگر کسی نتواند در شب قدر در معرض نسیم رحمت الهی قرار گیرد، بخشیده نمی‌شود مگر در روز عرفه». اگر انسان بتواند روزی عرفه را درک کند، خداوند گناهانش را می‌بخشد. این موضوعی است که از روایات مشخص می‌شود. عرفه امتیازاتی دارد و کسی که این روز را بشناسد از این امتیازات بهره‌مند می‌شود. پس عرفه روز بهره‌گیری است.
این کارشناس دینی با اشاره به جایگاه این روز گفت: به فرموده امام باقر(ع): «روز عرفه چنان بهره‌ای دارد که برای جنین در رحم مادر نیز امید سعادت می‌رود» و از پیامبر اکرم(ص) نیز نقل شده است که فرمودند: «در میان گناهان، گناهی هست که در هیچ زمانی بخشیده نمی‌شود، مگر در روز عرفه». ما نمی‌دانیم این گناه کدام گناه است؛ اما این روایت انسان را ترغیب می‌کند که به این روز توجه کند.
وی در ادامه با بیان اینکه دعای عرفه، انسان را به خود می‌شناساند، توضیح داد: این یک بحث روان‌شناسی است. اگر دعایی با توکل به خدا و امید به او خوانده شود، برای انسان یقین‌آور است و چیزی که انسان را به یقین برساند، باعث می‌شود آن عقیده از انسان سلب نشود؛ یعنی انسان کمتر به خطا بیفتد.
این مدرس حوزه افزود: خاصیت دعای عرفه این است که انسان را به خودشناسی می‌رساند، اگر این خودشناسی تبدیل به یقین شد و عقیده‌ای در ما شکل گرفت، دیگر این عقیده از ما سلب نمی‌شود و اگر امیدی در دل ما ایجاد شد، این امید دیگر از بین نمی‌رود و با وجود این یقین و امید در زندگی خطایی نمی‌کنیم. یکی از اشکلاتی که در بین برخی جوانان می‌بینیم این است که به نتایج دعای عرفه توجه نمی‌کنند. کار دعای عرفه شکستن توهم در انسان است.
آغاجری توضیح داد: مشکل برخی جوانان امروز ما نداشتن باور است. برخی جوانان ما امید و اعتمادی به باورها ندارند. اگر من باورهایم را از جای درستی که خود شناختم، دریافت کنم، به سادگی دچار توهم نمی‌شوم. مثلا اینکه مطمئن باشم، اگر از خدا چیزی بخواهم، استجابت می‌کند، این یک باور است، یقین است و باعث می‌شود، توهم برود. توهم چیست؟ توهم این است که فکر کنیم هرچه دعا کنیم، فایده‌ای نمی‌کند. اگر سخن امام صادق(ع) را باور کنیم که فرمودند: برخی دعاها به واسطه گناهان اجابت نمی‌شود و یا اجابت آن به صورت رفع بلاست یا اجابت آن در زمانی دیگری اتفاق می‌افتد، این باعث می‌شود، توهم از بین برود.
این مدرس حوزه علمیه تأکید کرد: دعای عرفه شکستن این توهم‌ها است. یکی دیگر از مشکلات زندگی ما عدم شناخت است، دعای عرفه این مشکل را برای ما برطرف می‌کند. امام حسین(ع) در این دعا یک جهان‌بینی به ما ارائه می‌کنند و این جهان‌بینی سندی برای حقانیت راه ایشان نیز هست. دعای عرفه تفسیر مصوری از چهره امام حسین(ع) است؛ لذا جوانی که محرم را می‌شناسد باید دعای عرفه را بخواند و بفهمد.
وی در پایان با اشاره به نامگذاری روز نهم ذی‌الحجه به روز عرفه گفت: این روز روز آشتی بنده با خداست. توبه حضرت آدم(ع) پس از ترک اولی که انجام داد، در این روز و در عرفات انجام شد. یک معنای دیگر عرفه، مطابق روایات، اعتراف است. در این روز منِ جوان به خطاهایم در پیشگاه خدا اعتراف می‌کنم و به سمت آشتی با پروردگارم می‌روم.
انتهای پیام
