هشتم محرم؛ روزی به نام حضرت علی‌اکبر(ع)
هشتمین روز از ماه محرم در روزشمار کربلا به نام حضرت علی‌اکبر(ع) نام‌گذاری شده است، جوانی که از نظر سیما، منطق و گفتار شبیه‌ترین مردم زمان به پیامبر(ص) بود.
به گزارش ایکنا از قم، هشتمین روز از ماه محرم، بنابر سنت تاریخی به حضرت علی‌اکبر(ع) فرزند رشید امام حسین(ع) تعلق دارد؛ جوانی که خَلقاً و خُلقاً شبیه‌ترین مردم زمان به پیامبر(ص) بود.
در مورد زندگانی حضرت علی‌اکبر(ع) اختلاف نظرهایی است مثلاً سن ایشان به هنگام شهادت در صحنه کربلا را برخی زیر ۲۰ سال و برخی ۲۵، ۲۷ و یا ۲۹ سال نوشته‌اند.
فضایل حضرت علی‌اکبر(ع)
ایشان چهره‌ای نورانی داشت و شبیه‌ترین مردم به پیامبر اکرم(ص) بود. در وصف فضایل حضرت علی‌اکبر(ع) همین بس که دشمنان مدحش کردند چه رسد به دوستان، مورخان نقل کرده‌اند زمانی‌که لشکر عمر سعد چهره حضرت را دیدند گفتند: فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ.
این قدر حضرت علی‌اکبر شبیه پیامبر(ص) بودند که لشکر عمر سعد گمان کردند پیامبر(ص) است که حضرت علی‌اکبر(ع) فرمود: «انا علی بن الحسین بن علی(ع)» و بعد بحث ولایت و توحید را عنوان کرد و فضایل امام حسین(ع) را توصیف فرمود.
فضایل حضرت علی‌اکبر(ع) به قدری بود که در زیارت عاشورا به ایشان سلام داده شده است: «اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْن» لفظ علی بن الحسین اشاره به وجود با برکت حضرت علی‌اکبر(ع) دارد و قبر حضرت نیز پایین قبر امام حسین(ع) است.
همچنین حضرت علی‌اکبر(ع) هم از نظر اخلاق و هم از نظر منطق شبیه‌ترین فرد به پیامبر(ص) بود. امام حسین(ع) در وصف ایشان فرمود: «علی‌اکبر شبیه‌ترین فرد از نظر گفتار به پیامبر(ص) است؛ یعنی ماینطق علی الهوی (بدون هوای نفس) است» و در ادامه فرمود: «کُنّا اِذَا اشْتَقْنا اِلی نَبِیِّکَ نَظَرْنا اِلی وَجْهِهِ؛ خدا این پسر را با این ویژگی به میدان می‌فرستم هرگاه دلمان برای پیامبر تنگ می‌شد، به جمال او نگاه می‌کردیم.»
حضرت علی‌اکبر(ع) چنان مقام ویژه‌ای نزد امام حسین(ع) داشت که ایشان با وجود آنکه هیچ‌گاه نفرین نکرده بود، بعد از شهادت حضرت علی‌اکبر(ع) بر لشکریان یزید نفرین کرد و فرمود: «قطع الله رحمک» و نفرین کرد که خدا عمر سعد را مقطوع النسل کند.
از جوانان اهل بیت پیغمبر اول کسى که موفق شد از اباعبدالله برای رفتن به میدان نبرد کسب اجازه کند، فرزند جوان و رشیدش على‌اکبر بود. این جوان خدمت پدر آمد و گفت: «پدر جان، به من اجازه جهاد بده» درباره بسیارى از اصحاب، به‌ویژه جوانان، روایت شده که وقتى براى اجازه گرفتن نزد حضرت مىآمدند، حضرت به نحوى تعلل مىکرد (مثل داستان حضرت قاسم که مکرر شنیدهاید) ولى وقتى که على‌اکبر مىآید و اجازه میدان مىخواهد، حضرت فقط سرشان را پایین مىاندازند و جوان روانه میدان شد.
مورخان اجماع دارند که حضرت على‌اکبر(ع) با شهامت و از جان گذشتگى بى‌نظیرى مبارزه کرد و در راه دفاع از ولایت و امامت به فیض شهادت نائل آمد.
پیکر مطهر حضرت على‌اکبر(ع) با شمشیرهاى دشمن قطعه قطعه شد. وقتى امام حسین(ع) بر بالین او رسید که جان باخته بود. صورت بر چهره خونین على‌اکبر نهاد و دشمن را نفرین کرد: «قتل الله قوما قتلوک…» و تکرار مىکرد که: «على الدنیا بعدک العفا» و جوانان هاشمى را طلبید تا پیکر او را به خیمه‌گاه حمل کنند.
حضرت على‌اکبر(ع) نزدیک‌ترین شهیدى است که با امام حسین(ع) دفن شده است، مدفن او پایین پاى اباعبدالله‌الحسین(ع) قرار دارد و به این خاطر ضریح امام، شش گوشه دارد.
انتهای پیام
