دعا، وصل انسان ضعیف به قوه لایتناهی است

حجت‎الاسلام والمسلمین سروری در گفت وگو با ایکنا از قم، گفت: یکی از مسائلی که تمامی انسان ها به نوعی با آن دست به گریبان اند و پیوسته با آن مواجه هستند، مسئله رنج و سختی حاصل از مشکلات زندگی است.
وی افزود:این گرفتاری ها و مشکلات زندگی اموری هستند اجتناب ناپذیر که باید با آن رو به رو شد؛دعا و نیایش یکی از بزرگ ترین عواملی است که در شرائط سخت و دشوار زندگی، توان روحی انسان را افزایش می دهد و او را برای بردباری و مقابله با فشارهای روانی آماده می سازد.
این نویسنده حوزوی بیان کرد: خداوند متعال در آیه 186 سوره بقره می فرماید: « وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ ۖ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ »؛ هنگامی که بندگانم از تو درباره من بپرسند، [بگو:] یقیناً من نزدیکم، دعای دعا کننده را زمانی که مرا بخواند اجابت می کنم؛ پس باید دعوتم را بپذیرند و به من ایمان آورند، تا [به حقّ و حقیقت] راه یابند [و به مقصد اعلی برسند].
وی گفت: برخى از رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌پرسيدند: خدا را چگونه بخوانيم، آيا خدا به ما نزديك است كه او را آهسته بخوانيم و يا دور است كه با فرياد بخوانيم؟! اين آيه در پاسخ آنان نازل شد.
وی اظهارکرد: دعا كننده، آنچنان مورد محبّت پروردگار قرار دارد كه در اين آيه، هفت مرتبه خداوند تعبير خودم را براى لطف به او بكار برده است؛ اگر بندگان خودم درباره خودم پرسيدند، به آنان بگو: من خودم به آنان نزديك هستم وهرگاه خودم را بخوانند، خودم دعاهاى آنان را مستجاب مى‌كنم، پس به خودم ايمان بياورند ودعوت خودم را اجابت كنند.
این استاد حوزه بیان کرد: اين ارتباط محبّت‌آميز در صورتى است كه انسان بخواهد با خداوند مناجات كند.اما نکته قابل توجه اینکه می توان از این آیه 6 پیام مهم گرفت: که اولین این موارد آن است که ئعا در هرجا ودر هر وقت كه باشد، مفيد است؛ چون خداوند مى‌فرمايد: من نزديك هستم. «فَإِنِّي قَرِيبٌ» آنچه از اوقات مخصوصه، يا اماكن مقدّسه براى دعا مطرح شده براى فضيلت است.
وی بیان کرد: نکته دوم در دعا آن است که خداوند به ما نزديك است؛ اگر گاهى قهر او دامن ما رامى‌گيرد، به خاطر دورى ما از خداوند است كه در اثر گناهان است.
نویسنده و پژوهشگر علوم دینی بیان کرد: نکته دیگر در دعا آن است که استجابت خداوند دائمى است، نه موسمى. «اجيب» نشانه‌ى دوام است و نکته دیگر آن است که با آنكه خدا همه چيز را مى‌داند، امّا دعا كردن وظيفه‌ى ماست.
وی گفت: دعا آنگاه به اجابت مى‌رسد كه همراه با ايمان باشد؛ همچنین پیام دیگر قرآنی دعا به حکم «لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ» آن است که دعا، وسيله‌ى رشد و هدايت است.
این استاد حوزه تصریح کرد: دعا كردن، در واقع همراه وهمرنگ شدن با كلّ هستى است؛ انسان به واسطه دعا و توجه به خدا، شایستگی بیشتری برای درک فیض خداوند پیدا می کند و در نتیجه تکیه گاهی برای برطرف کردن ناراحتی های خود پیدا می‎کند.
وی گفت: بنابراین دعا چراغ امید را در دل انسان روشن می نماید، جامعه و مردمی که فرهنگ دعا و نیایش را فراموش کنند و او را کنار بزنند، با مشکلات روانی و اجتماعی، زیادی مواجه خواهند شد. اجتماعی که احتیاج به نیایش ودعا کردن را در خود کشته است معمولا از فساد و زوال، مصون نخواهد بود.در حالی که امام صادق علیه السلام می فرماید: «افْضَلُ الْعِبادَةِ الدُّعا»؛ هیچ عبادتی بالاتر از دعا برای انسان نیست.
سروری بیان کرد: دیل کارنگی روانشناس معروف می گوید:هزاران نفر از اشخاصی که به عذاب روحی گرفتارند و در بیمارستانها داد و فریاد می کنند اگر به جای آنکه تنها به جنگ مشکلات زندگی روند دست استمداد به سوی قدرت مافوق دراز کرده بودند محتملا نجات می یافتند, بسیاری از ما وقتی از زندگی به ستوه می آییم و به آخرین حد نیروی خود می رسیم در ناامیدی و یاس را به سوی خدا برمی گردانیم.
وی گفت: دعا و نماز, چون رادیوم یک منبع نیروی مشعشعی است که خود به خود تولید می شود؛ بشر از راه دعا می کوشد نیروی محدود خود را با متوسل شدن به منبع نامحدود تمام نیروها را افزایش ده؛ .قرآن کریم به شکلی ظریف نزدیکی بنده با پرودگار خویش را بیان می کند و می فرماید که «نَحْنُ اقْرَبُ الَیکمْ مِنْ حَبْلِ الْوَرید»، من، از رگ گردن به انسان نزدیک تر هستم؛ بی شک تعبیری ظریف و زیباتر از این برای قرب و نزدیکی بین خالق و مخلوق، عابد و معبود و بنده و مولا وجود ندارد.
وی افزود: وقتی که ما دعا می خوانیم خود را به قوه پایان ناپذیری که تمام کائنات را به هم پیوسته است متصل و مربوط میکنیم, غیرممکن است مرد یا زنی تنها برای یک لحظه به دعا بپردازدونتیجه مثبت و مفیدی از آن نگیرد.
نویسنده کتاب الفبای زندگی گفت: دعا کردن علاوه بر پاداشی که از سمت خدا دارد و اینکه ما را به آرزویمان نزدیک تر می کند، از نظر روانشناسان برای سلامت روح و شادابی و آرامش ما هم مفید است؛ در حقیقت دعا کردن مانند یک قرص ضد استرس عمل کرده و ما را آرام تر می کند. بنا براین دعا نه‌تنها می‌تواند در زمان‌های بحرانی به‌عنوان ابزاری شفابخش اثرات مثبتی داشته باشد، بلکه قادر خواهد بود سلامت عمومی فرد را حفظ کند.
سروری در پایان گفت:دعا به انسان اعتماد به نفس داده و از یأس و ناامیدی بازداشته و به تلاش و کوشش بیشتر دعوت می نماید، و او را از نگرانی، خارج و آرامش را به او هدیه می کند. بنا براین دعا هنگام حوادث سخت و طاقت فرسا به انسان قدرت، نیرو و امیدواری و آرامش می بخشد و از نظر روانی، اثر غیرقابل انکاری دارد.
انتهای پیام