قرآن مکان‌مند و زمان‌مند نیست/ زبان قرآن؛ نیازمند مطالعات بیشتر
گروه حوزه‌های علمیه: عضو انجمن قرآن‌پژوهی حوزه علمیه با بیان اینکه زبان قرآن بحث جدید و نیازمند مطالعات بیشتر است تاکید کرد: قرآن زمان‌مند و مکان‌مند نیست که بگوییم به عرف عرب جاهلی نازل شده است.
حجت‌الاسلام والمسلمین سیدرضا مودب، در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) در واکنش به سخنان جعفر نکونام درباره اعجاز قرآن و زبان آن گفت: کرسی نقد نظریات ایشان در دانشگاه قم برگزار شده و صاحبنظران به نقد آن پرداخته‌اند.
وی ادامه داد: تصریح وی بر اینکه فهم عرف عرب جاهلی منطق گفتمان قرآن است، اشکالات جدی دارد، زیرا ساختار قرآن برای همه عصرها و دوره‌ها است و قرآن ظاهر و باطنی دارد و تعبیر قرآن درباره چرایی نزول و مخاطبان آن همه انسان‌ها و مردم بیان شده است و در جایی از قرآن نداریم که این کتاب فقط برای عرب‌ها آمده است.
قرآن زمان‌مند نیست
عضو انجمن قرآن‌پژوهی عنوان کرد: قرآن مکان‌مند و زمان‌مند نیست که بخواهیم آن را مخصوص مکان یا زمان خاصی قرار دهیم و سراسر این کتاب از احکامی مانند نیکی کردن و احسان، اخلاق و ... یاد شده که برای هر عصر و دوره‌ای بیان شده و می‌شود.
مودب با بیان اینکه قرآن با فطرت و جایگاه انسانیت صحبت کرده است، اظهار کرد: نگاه تاریخ‌مندی به قرآن و زمان‌مند کردن آن چیزی است که مستشرقان آن را بیان کرده‌اند وگرنه ائمه(ع) و مفسران بزرگ و ... به ما آموخته‌اند که قرآن فراتاریخی و برای همه اعصار است.
این محقق قرآنی با بیان اینکه بحث زبان قرآن بحثی جدید است گفت: این بحث نیازمند مطالعات بیشتری است و نگاه یکسانی به همه آیات نمی‌توان داشت و مدعی شد که قرآن در تمامی آیات دارای زبان عرفی و فراعرفی است.
زبان آیات فقهی فراعرفی نیست
وی افزود: آیات فقهی مراتبی از فهم را ندارند و زبان آن عرفی است ولی آیات اخلاقی و اعتقادی و کلامی و تاریخی و ... فراعرفی است و شیوه زبانی آن با گروه اول متفاوت است پس ابتدا باید آیات را دسته‌بندی و تقسیم کنیم.
مودب همچنین با اشاره به برخی سخنان مبنی بر اینکه تفاوت در مراتب زبانی می‌تواند به تناقض در اراده شاعر منجر شود اظهار کرد: این مناقشه قابل حل است زیرا الان هم در زبان‌ها این موضوع رایج است که گاهی متکلم با یک لفظ دو اراده را در نظر می‌گیرد البته مراد از این دو اراده در طول یکدیگر هستند نه اینکه در عرض هم باشند.
